1.
Es lit es Städtli wunderhübsch am blauen Aarestrand
s’isch immer so gsi — s’isch immer so gsi!
Es gugget der Sant-Urse-Turm wyt usen übers Land,
’s isch immer, ’s isch immer e so gsi!
Viel liebi alti Chlöster hets, und Giebel, Turm und Tor,
Es wohnt es eiges Völkli drin, voll Gmüet und voll Humor,
Si Lybspruch isch: wos gmüetli got, do bin i au derby,
’s isch jo immer, immer, immer e so gsi!
2.
Mir hei nes Strossepflaster do, so ruch dass Gott erbarm.
’s isch immer so gsi — ’s isch immer so gsi!
E jede chlyne Ghüderwage macht e Mordsalarm.
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
Chunt d’Stadtfuer früeh zur Morgezyt, das chesslet, ’s isch e Gruus,
Und jede, dä im Bett inn lit, chunt halb zum Hüüsli us.
Doch wenn me reklamiere wett, me chäm do nid wyt hi:
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
3.
Me-n-isch i üser suubere Stadt d’Sant-Urse-Tuube gwohnt.
’s isch immer so gsi — ’s isch immer so gsi!
Obwohl sie ganz verdräcke tüe die schöni Marmorfront.
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
Und wo die hohi Polizei paar abeg’schosse hett,
Do hett me-n-i der ganze Stadt gar schröckli drüber gredt;
Me söll die Tuube mache lo — es sig jo glych wohi —
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
4.
Solodurn sig frömmer no als andri Schwyzer Stedt.
’s isch immer so gsi — ’s isch immer so gsi!
Will me hie ne ganze Hufe Bruederschafte het.
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
Alli Johr es Galafrässe und e guete Wy,
Christe, Heide, Katholike — alles isch derby.
Doch dä wo öppis ändere wett, chäm ganz as lätz Ort hi:
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
5.
’s Regiere isch no zimli schwär — hie hei si’s zwar bequem.
’s isch immer so gsi — ’s isch immer so gsi!
Was anderwärts erdänkt muess si, dasselb bsorgt hie ’s System.
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
Nur e Druck vo gwüsser Syte — alles isch parat —
Und de schaffe d’Paragraphe wie ne Automat.
’s frogt sie zwar der eifach Bürger: Wo will denn das no hi?
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
6.
Es het die jetzig Rothusgass e-n-andere Name gha.
’s isch immer so gsi — ’s isch immer so gsi!
Und niemer i däm alte Stedtli het si gstosse dra.
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
Do si modärni Herre cho, hei gseit, das passi nit;
Me müss dä Name ändere lo — süsch merket’s jo de d’Lüt.
D’Bedütig sig zwar hoordieglych, der Name nur fallt hi:
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
7.
Der Wängi gilt in Solodurn mit Rächt als Landesheld.
’s isch immer so gsi — ’s isch immer so gsi!
Er het si, dass s’nit schiesse chönnd, grad vor d’Kanone gstellt.
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
Si Geist läbt hie no hützutag: Wenn eine loslo will,
So stoht me-n-em vors Kanonerohr und seit: Bisch du doch still!
Das isch jo gäge Wängigeist, wo dänkisch du au hi?
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
8.
Scho mänge het vo Solodurn liechthärzig Abschied gno.
’s isch immer so gsi — ’s isch immer so gsi!
Es het ne dunkt, er müess i d’Wält, es bhalt ne nümme do.
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!
Doch dusse i der grosse Wält, do het ne öppis gstört:
Er het am Obe-n-und im Traum d’Sant-Urse-Glogge ghört.
Und schrecklig het ne’s Heimweh plogt nom Stedtli lieb und chli;
’s isch immer, ’s isch immer so gsi!